Σελήνη 2% στο γέμισμα- Προγνωστικά: Καλή ημέρα
Σκεφτόμουν και ξανασκεφτόμουν που στην ευχή θα μπορούσαμε να πάμε μπας και υπάρξει ένα αποτέλεσμα να μας ζεστάνει λίγο μιάς και κοντεύουμε να ξεχάσουμε τι σχήμα έχουν τα ψάρια. Σίγουρα όχι παραλία και σίγουρα όχι τόσο μακρυά. Ήθελα ένα αστικό ψάρεμα για να κάνουμε πειράματα με μαλαγρωτές,φωσφοριζέ βαρίδια, χάντρες και άλλα κουραφέξαλα στις αρματωσιές.
Αφ'ενός λέμε οτι οι αρματωσιές πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιό διακριτικές για να μην κινούν τις υποψίες των καχύποπτων ψαριών και από την άλλη βάζουμε χίλια μπιχλιμπίδια πάνω για να τους κινήσουμε την περιέργεια...οι δύο θεωρίες συγκρούονται. Μιά φορά ένα είναι το σίγουρο, τα ψαρια δε σκέφτονται σαν άνθρωποι, εμείς έχουμε τη δική μας λογική κι εκείνα τη δική τους. Τα τρομάζει το ένα τα προσελκύει το άλλο...στη θεωρία όλα καλά είναι...η πράξη απέχει πάντα. Εγώ αυτό που έχω καταλάβει είναι οτι αν θέλουν να φάνε θα φάνε...και τι να κάνουμε δεν πά'να έχεις ρίξει 100 καλάμια εσύ αν το ψάρι είναι παραδίπλα θα το πιάσει ο άλλος με την αναξιόπιστη πετονιά και δόλωμα, έχει συμβεί ουκ ολίγες φορές.
Επέλεξα να πάμε στα Πέτσα. Κάναμε τα ψώνια μας και περάσαμε τη γέφυρα που οδηγεί στο μώλο.Στρωθήκαμε σαν καλά παιδιά και πιάσαμε να φτιάχνουμε αρματωσιές. Εγώ έκανα κάποιες ρίξεις για καμιά ζαργάνα μάταια όμως. Είχε ένα αεράκι που κυμάτιζε τη θάλασσα, θέλουν μπουνάτσα οι ζαργάνες για να βγούν στον αφρό, Μάλλον έχει να κάνει με τα μικρόψαρα που στην αναταράχη κρύβονται οπότε για ποιό λόγο να κυνηγούν οι ζαργάνες μέσα στα κύματα;
Έγιναν οι πρώτες ριξιές, ανάψαμε τα τσιγάρα μας και αρχίσαμε να τραβάμε τζούρες και να φιλοσοφούμε-κουτσομπολεύουμε. Έλα που ήταν ερημιά...δεν υπήρχε τσίμπημα ούτε για δείγμα. Έγινε και η δεύτερη ριξιά με κάπως βαριά καρδιά, αφού ο πρώτος κύκλος δεν έδωσε ούτε ένα σάλεμα. Αρχίσαμε από νωρίς να ξεφυσάμε και να μυριζόμαστε τη φόλα. Πάνω στο σούρουπο έβγαλε ο Γιωργάκης ένα σαργουδάκι παλαμίσιο και αρκετά φασαριόζικο αφού με τα φρένα που πήρε υποθέσαμε όλοι οτι θα ήταν κάτι ζόρικο. Λίγο αργότερα στο δρόμο για την τρίτη αλλαγή πήρα κι εγώ ένα σκαθαράκι που απλά πιάστηκε χωρίς να κάνει κιχ. Βέβαια παραήταν μικρό για να το κρατήσουμε. Έτσι μας έπιασε το σκοτάδι κι ο μώλος είχε αδειάσει από κάτι άλλους που ψαρεύανε παραδίπλα και κάτι σπιναδόρους που μάλλον τώρα αρχιζαν να μαθαίνουν.
Ο μαστρο-Κώστας με το σκύλο του το Μήτσο μπάνισαν τα φώτα μας απο μακρυά και ήρθαν να μας πουν την καλησπέρα τους. Ρε γαμώτο να μην έρθει μιά φορά αυτός ο άνθρωπος και να δεί τον κουβά μας γεμάτο...όλο σε αξιοθρήνητα σκηνικά μας βλέπει. "Πάνω να αφήσω το Μήτσο και έρχομαι να κάτσουμε λίγο παρέα" είπε και μας άφησε στην απελπισία μας. Το διάστημα που έλειψε θα ήταν το πολύ ένα εικοσάλεπτο, βαρύναμε πολύ...τόσο που πήρα το θάρρος να πω "παίδες, η ψαριά εδώ θα συνεχίσει στα ίδια χάλια, δεν προκειται να κουνηθεί το παραμικρό, είναι χάλια μαύρα...αιτούμαι αλλαγή μέρους κι αφού είναι η δική μου μέρα επιλογής...έχω άλλο μερός στο νου, πάμε να μη χάσουμε όλο το βράδυ μας εδώ". Με κοίταξαν οι Γιώργηδες με μούτρα κρεμασμένα,μα τι να έλεγαν, αφού το πράγμα ήταν προφανές.
Πήραμε μιά βαθιά ανάσα και αρχίσαμε να μαζεύουμε, πάνω εκεί μας πέτυχε και ο μαστρο-Κώστας με το σκαμνάκι του.
-Ρε μάγκες πάνω που ήρθα εγώ την κάνετε, αφού είπατε θα κάτσετε.
-Μάστορα δε γίνεται να κάτσουμε εδώ, είναι απελπισία μαύρη...πάμε κάπου αλλού μπας και τα πετύχουμε, κρίμα είναι
-Θα κάτσω να κάνω ένα τσιγάρο μέχρι να φύγετε
Στο δεκαλεπτο ήταν όλα πακεταρισμένα σαν να μην είχαμε στήσει ποτέ εκεί. Χαιρετήσαμε το μάστορα και πήραμε το δρόμο μας. Σκεφτόμουν που μπορούμε να πάμε και ήρθε η ιδέα. Αφού η μέρα ήταν που ήταν κατεστραμμένη τι θα μας πείραζε αν γινόταν λίγο περισσότερο...ο βρεγμένος δε φοβάται τη βροχή. Θυμήθηκα οτι πάντα ήθελα να ψαρέψω στον Ανεμόμυλο στη Γαρίτσα, εκεί στις ρηχοτοπιές. Θυμάμαι στι ςκαλοκαιρινές βουτιές μου να σουλατσάρουν διάφορα ψαράκια.
Φτάσαμε με κάπως αναπτερωμένο το ηθικό, νέο μέρος σημαίνει νέα περιπέτεια.
Στήσαμε μπρός στον ανεμόμυλο και μπορώ να πω οτι το μέρος είναι ιδανικό για αυτή τη δουλειά. Είναι ευρύχωρο οπότε ευνοεί τις ρίψεις. Έχει πεζουλάκια για να κάτσουμε και για να απλώσουμε τα εργαλεία μας. Έχει σκαλίτσα που φτάνει στη θάλασσα για τυχόν ξεψάρισμα κανενός θηρίου...έμελλε να δούμε αν κρατάει ψάρια.
Έγιναν οι πρώτες ρίψεις και αράξαμε στην ηρεμία. Τσιμπήματα δεν υπήρχαν αλλά για κάποιο λόγο εγώ είχα μια αισιοδοξία. Πέρασε αρκετή ώρα για να επαληθευτώ, όταν ο "τραμπούκος" του Γιωργάκη άρχισε να δίνει φρένα και να δίνει και να δίνει...
Πάει να αρχίσει να φέρνει κι απο άτσαλη κίνηση του μπλέκεται η πετονιά στο μηχανισμό...πιάνει να το ξεμπερδέψει..."Τι κάνεις εκεί ρε;...Πας με τα καλά σου, φέρε με το χέρι και ξεμπερδεύεις το καλάμι μετά...αυτό το ψάρι περιμέναμε θα το χάσεις;" του είπα. Άρχισε να ΄φερνει με το χέρι και σε λιγάκι ένας ωραιότατος σαργός ξάπλωσε μέσα στην απόχη. Οι ισχυρισμοί μου για το μέρος πιάσαν τόπο και η χαρά μου απερίγραπτη.
Οπότε κάπου εκεί έξω γυρίζουν τα ψάρια απλα είναι βαριεστημένα.
Εν τω μεταξύ το μέρος έχει πολλά ντέματα και φυκιάδες και μιάς και είναι ρηχό, με νερά που δεν υπερβαίνουν σε βάθος το ένα-ενάμισο μέτρο δεν αποτελεί επιλογή για ψάρεμα.
Αρκετή ώρα πέρασε και τα πράγματα κυλούσαν ήσυχα, δε θέλανε να φάνε τα σκασμένα, τι κι αν εμείς ξεροσταλιάζαμε στα πεζούλια έχοντας φάει ένα πακέτο κριμ-κράκερς. Ένα απαλό σάλεμασε ένα κουδουνάκι με έκανε να σηκωθώ, άρχισα να φέρνω και ένιωθα κάτι πάνω, μανιβελιά στη μανιβελιά έφερα πάνω ένα συμπαθητικό σαργουδάκι, πιό μικρό απο του Γιωργάκη. Είπαμε αυτός είναι ο κωλόφαρδος, θα πιάσει κάτι όπως και να'χει και θα είναι και το μεγαλύτερο...είπαμε κωλόφαρδος.
Κάπου εκεί έξω γυρίζουν τα σκασμένα μα δεν τρώνε λοιπόν. Ξανά πέταγμα σε καλάμι του Γιωργάκη, άρχισε να φέρνει με χαρά, ποιός ξέρει τι μπορέι να φανταζόταν, ίσως ένα σαργό ίδιο με τον προηγούμενο του. Του κόπηκε το γέλιο σαν είδε τη σμερνοπούλα να έχει γίνει μαλλιοκούβαρα με την αρματωσιά...άντε να την ξεμπλέξεις. Η σμέρνα έφαγε στο φαραώ...το ίδιο και οι σαργοί. Ο φαραώ δουλεύει σε αυτό το μέρος. Ενδεχομένως να κρατά και η περιοχή κάποια κομμάτια. Εν τω μεταξύ είχαμε και την έγνοια από τις σιχαμερές λάλες που πετύχαιναν και κατάπιναν τα δολάματά μας.
Περνούσε η ώρα και τριβέλιζε στο νού μα ςη ιδέα να μαζέψουμε σιγά-σιγά. Ένας τύπος που ψάρευε πιό πέρα στην άκρη ήρθε έχοντας ένα παραγαδάκι αγκαλιά. Το είχε ρίξει με σκαφάκι τηλεκατευθυνόμενο και είχε πολύ φτωχά αποτελέσματα. Κάπως ελάφρυνε τη βαριά καρδιά μας, δε τσιμπούσαν σε όλους τα ψάρια απόψε. Για φαντάσου να είχε γεμίσει αυτός το πανέρι του κι εμείς να βαρούσαμε μύγες. Δεν είναι οτι δε θέλω να πιάνει ο διπλανός μου...απλά θέλω να πιάνουμε κι εμείς.
Συζητήσαμε λίγο και μας έιπε οτι φτιάχνει τηλεκατευθυνόμενα σκαφάκια γι αυτή τη δουλειά (https://www.youtube.com/watch?v=BERqI5iYHa8), μας είπε και κάτι λίγα ακόμα για τις ψαριές που κάνει, τα δολώματα που βάζει και μας καληνύχτισε.
Είχε δολώσει το μισό παραγάδι με μπιγκατίνι...πράγμα που μας έκανε κι εμάς να θέλουμε να ξαναδοκιμάσουμε αυτό το δόλωμα.
Αρχίσαμε ήρεμα και όμορφα να μαζεύουμε. Σίγουρα η ψαριά δεν πήγε καλά απόψε μα τουλάχιστον είδαμε ένα ακόμα μέρος που έχουμε μπρος στα πόδια μας. Πήραμε τα εργαλεία και τα λιγοστά ψάρια και τραβήξαμε για σπίτια μας.
Άνοιξα τον καταψύκτη και έβγαλα κάποιους σαργούς από προηγούμενες ιστορίες, σαν τα έβαλα όλα μαζί στο πιάτο για να ξεπαγώσουν χαμογέλασα, δεν πάμε κι άσχημα. Τι κι αν μου πήρε μήνες για να μαζέψω αυτή την ψαριά;....Τι κι αν έχω πληρώσει στο κόκκαλο το κάθε ένα απο αυτά τα ψάρια;....Το πόσο γεμάτος αισθάνομαι από αυτό όλο δεν το αλλάζω με τίποτα...
Σκεφτόμουν και ξανασκεφτόμουν που στην ευχή θα μπορούσαμε να πάμε μπας και υπάρξει ένα αποτέλεσμα να μας ζεστάνει λίγο μιάς και κοντεύουμε να ξεχάσουμε τι σχήμα έχουν τα ψάρια. Σίγουρα όχι παραλία και σίγουρα όχι τόσο μακρυά. Ήθελα ένα αστικό ψάρεμα για να κάνουμε πειράματα με μαλαγρωτές,φωσφοριζέ βαρίδια, χάντρες και άλλα κουραφέξαλα στις αρματωσιές.
Αφ'ενός λέμε οτι οι αρματωσιές πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιό διακριτικές για να μην κινούν τις υποψίες των καχύποπτων ψαριών και από την άλλη βάζουμε χίλια μπιχλιμπίδια πάνω για να τους κινήσουμε την περιέργεια...οι δύο θεωρίες συγκρούονται. Μιά φορά ένα είναι το σίγουρο, τα ψαρια δε σκέφτονται σαν άνθρωποι, εμείς έχουμε τη δική μας λογική κι εκείνα τη δική τους. Τα τρομάζει το ένα τα προσελκύει το άλλο...στη θεωρία όλα καλά είναι...η πράξη απέχει πάντα. Εγώ αυτό που έχω καταλάβει είναι οτι αν θέλουν να φάνε θα φάνε...και τι να κάνουμε δεν πά'να έχεις ρίξει 100 καλάμια εσύ αν το ψάρι είναι παραδίπλα θα το πιάσει ο άλλος με την αναξιόπιστη πετονιά και δόλωμα, έχει συμβεί ουκ ολίγες φορές.
Έγιναν οι πρώτες ριξιές, ανάψαμε τα τσιγάρα μας και αρχίσαμε να τραβάμε τζούρες και να φιλοσοφούμε-κουτσομπολεύουμε. Έλα που ήταν ερημιά...δεν υπήρχε τσίμπημα ούτε για δείγμα. Έγινε και η δεύτερη ριξιά με κάπως βαριά καρδιά, αφού ο πρώτος κύκλος δεν έδωσε ούτε ένα σάλεμα. Αρχίσαμε από νωρίς να ξεφυσάμε και να μυριζόμαστε τη φόλα. Πάνω στο σούρουπο έβγαλε ο Γιωργάκης ένα σαργουδάκι παλαμίσιο και αρκετά φασαριόζικο αφού με τα φρένα που πήρε υποθέσαμε όλοι οτι θα ήταν κάτι ζόρικο. Λίγο αργότερα στο δρόμο για την τρίτη αλλαγή πήρα κι εγώ ένα σκαθαράκι που απλά πιάστηκε χωρίς να κάνει κιχ. Βέβαια παραήταν μικρό για να το κρατήσουμε. Έτσι μας έπιασε το σκοτάδι κι ο μώλος είχε αδειάσει από κάτι άλλους που ψαρεύανε παραδίπλα και κάτι σπιναδόρους που μάλλον τώρα αρχιζαν να μαθαίνουν.
 |
| Ο Γιωργάκης φιγουράρει με το μικρό του τρόπαιο |
-Ρε μάγκες πάνω που ήρθα εγώ την κάνετε, αφού είπατε θα κάτσετε.
-Μάστορα δε γίνεται να κάτσουμε εδώ, είναι απελπισία μαύρη...πάμε κάπου αλλού μπας και τα πετύχουμε, κρίμα είναι
-Θα κάτσω να κάνω ένα τσιγάρο μέχρι να φύγετε
Στο δεκαλεπτο ήταν όλα πακεταρισμένα σαν να μην είχαμε στήσει ποτέ εκεί. Χαιρετήσαμε το μάστορα και πήραμε το δρόμο μας. Σκεφτόμουν που μπορούμε να πάμε και ήρθε η ιδέα. Αφού η μέρα ήταν που ήταν κατεστραμμένη τι θα μας πείραζε αν γινόταν λίγο περισσότερο...ο βρεγμένος δε φοβάται τη βροχή. Θυμήθηκα οτι πάντα ήθελα να ψαρέψω στον Ανεμόμυλο στη Γαρίτσα, εκεί στις ρηχοτοπιές. Θυμάμαι στι ςκαλοκαιρινές βουτιές μου να σουλατσάρουν διάφορα ψαράκια.
Φτάσαμε με κάπως αναπτερωμένο το ηθικό, νέο μέρος σημαίνει νέα περιπέτεια.
Στήσαμε μπρός στον ανεμόμυλο και μπορώ να πω οτι το μέρος είναι ιδανικό για αυτή τη δουλειά. Είναι ευρύχωρο οπότε ευνοεί τις ρίψεις. Έχει πεζουλάκια για να κάτσουμε και για να απλώσουμε τα εργαλεία μας. Έχει σκαλίτσα που φτάνει στη θάλασσα για τυχόν ξεψάρισμα κανενός θηρίου...έμελλε να δούμε αν κρατάει ψάρια.
 |
| Προσθήκη λεζάντας |
 |
| Σωστή πολεμίστρα με τα κανόνια της |
 |
| Είναι να μη χαίρεσαι; |
Εν τω μεταξύ το μέρος έχει πολλά ντέματα και φυκιάδες και μιάς και είναι ρηχό, με νερά που δεν υπερβαίνουν σε βάθος το ένα-ενάμισο μέτρο δεν αποτελεί επιλογή για ψάρεμα.
Αρκετή ώρα πέρασε και τα πράγματα κυλούσαν ήσυχα, δε θέλανε να φάνε τα σκασμένα, τι κι αν εμείς ξεροσταλιάζαμε στα πεζούλια έχοντας φάει ένα πακέτο κριμ-κράκερς. Ένα απαλό σάλεμασε ένα κουδουνάκι με έκανε να σηκωθώ, άρχισα να φέρνω και ένιωθα κάτι πάνω, μανιβελιά στη μανιβελιά έφερα πάνω ένα συμπαθητικό σαργουδάκι, πιό μικρό απο του Γιωργάκη. Είπαμε αυτός είναι ο κωλόφαρδος, θα πιάσει κάτι όπως και να'χει και θα είναι και το μεγαλύτερο...είπαμε κωλόφαρδος.
Κάπου εκεί έξω γυρίζουν τα σκασμένα μα δεν τρώνε λοιπόν. Ξανά πέταγμα σε καλάμι του Γιωργάκη, άρχισε να φέρνει με χαρά, ποιός ξέρει τι μπορέι να φανταζόταν, ίσως ένα σαργό ίδιο με τον προηγούμενο του. Του κόπηκε το γέλιο σαν είδε τη σμερνοπούλα να έχει γίνει μαλλιοκούβαρα με την αρματωσιά...άντε να την ξεμπλέξεις. Η σμέρνα έφαγε στο φαραώ...το ίδιο και οι σαργοί. Ο φαραώ δουλεύει σε αυτό το μέρος. Ενδεχομένως να κρατά και η περιοχή κάποια κομμάτια. Εν τω μεταξύ είχαμε και την έγνοια από τις σιχαμερές λάλες που πετύχαιναν και κατάπιναν τα δολάματά μας.
Περνούσε η ώρα και τριβέλιζε στο νού μα ςη ιδέα να μαζέψουμε σιγά-σιγά. Ένας τύπος που ψάρευε πιό πέρα στην άκρη ήρθε έχοντας ένα παραγαδάκι αγκαλιά. Το είχε ρίξει με σκαφάκι τηλεκατευθυνόμενο και είχε πολύ φτωχά αποτελέσματα. Κάπως ελάφρυνε τη βαριά καρδιά μας, δε τσιμπούσαν σε όλους τα ψάρια απόψε. Για φαντάσου να είχε γεμίσει αυτός το πανέρι του κι εμείς να βαρούσαμε μύγες. Δεν είναι οτι δε θέλω να πιάνει ο διπλανός μου...απλά θέλω να πιάνουμε κι εμείς.
Συζητήσαμε λίγο και μας έιπε οτι φτιάχνει τηλεκατευθυνόμενα σκαφάκια γι αυτή τη δουλειά (https://www.youtube.com/watch?v=BERqI5iYHa8), μας είπε και κάτι λίγα ακόμα για τις ψαριές που κάνει, τα δολώματα που βάζει και μας καληνύχτισε.
Είχε δολώσει το μισό παραγάδι με μπιγκατίνι...πράγμα που μας έκανε κι εμάς να θέλουμε να ξαναδοκιμάσουμε αυτό το δόλωμα.
Αρχίσαμε ήρεμα και όμορφα να μαζεύουμε. Σίγουρα η ψαριά δεν πήγε καλά απόψε μα τουλάχιστον είδαμε ένα ακόμα μέρος που έχουμε μπρος στα πόδια μας. Πήραμε τα εργαλεία και τα λιγοστά ψάρια και τραβήξαμε για σπίτια μας.
Άνοιξα τον καταψύκτη και έβγαλα κάποιους σαργούς από προηγούμενες ιστορίες, σαν τα έβαλα όλα μαζί στο πιάτο για να ξεπαγώσουν χαμογέλασα, δεν πάμε κι άσχημα. Τι κι αν μου πήρε μήνες για να μαζέψω αυτή την ψαριά;....Τι κι αν έχω πληρώσει στο κόκκαλο το κάθε ένα απο αυτά τα ψάρια;....Το πόσο γεμάτος αισθάνομαι από αυτό όλο δεν το αλλάζω με τίποτα...
 |
| Το αποψινό μικρό μου...ανάμεσα από παλιές ιστορίες |
 |
| Ένα πιάτο....τόσοι μήνες :) |
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου