ΔΕΥΤΕΡΑ 21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2016
Σελήνη: 54% Στο άδειασμα- Προγνωστικά: Φτωχή ημέρα
Ένα μέρος που ο Γιωργάκης λατρεύει είναι ο Αγ.Ιωάννης Περιστερών...εφόσον ήταν η σειρά του να διαλέξει απλά ακολουθήσαμε. Δε μπορώ να πω οτι το μέρος μας έχει δώσει κάτι φοβερό όσες φορές έχουμε πάει αλλά ήταν οι πρώτες εξορμήσεις τότε που ο Γιωργάκης έβγαλέ έναν ωραίο σηκιό...μάλλον είναι η πρώτη του αγάπη και παντοτινή.
Αργήσαμε κάπως να ξεκινήσουμε και φτάσαμε στην παραλία σούρουπο. Οι πρώτες ρίψεις έγιναν ανάμεσα από τις φυκιάδες και τα βραχάκια της παραλίας. Έπιασα και έφτιαξα μαζί με όλα τα μία τριάγκιστρη αρματωσιά την οποία έντυσα με μία αναποδογυρισμένη σαρδέλα μπας και ξεστραβωθεί κάνα σοβαρό ψάρι...αν και συνήθως σμέρνες και δρόγκοι το προλαβαίνουν.
Η ώρα κυλούσε βασανιστικά καθώς δε σάλευε το παραμικρό, όσα παράμαλα γλύτωναν το σκάλωμα και το κόψιμο έφταναν στα χέρια μας με το δόλωμα άθικτο. Μάλλον δεν κυκλοφορούσε το παραμικρό, είτε ρίχναμε σχετικά κοντινές είτε μακρυνές βολές. Βέβαια οι δικές μας μακρυνές κυμαίνονται στα 65-70 μέτρα...έχουμε δουλειά ακόμα για να φτάσουμε στα 100.
Αρχίσαμε να μαραινόμαστε, και ο Γιωργάκης έδειχνε να έχει χάσει την ελπίδα του...
Άρχισα να επιχειρηματολογώ υπέρ της αλλαγής πόστου, δε χρειάστηκε και πολύ. Είχε πέσει η νύχτα και πιάσαμε εντελώς αποκαρδιωμένοι να μαζέψουμε τα εργαλεία που είχαμε σκορπίσει παντού.
Επόμενος σταθμός το λιμάνι των Μπενιτσών. Πολύ συμπαθητικό σε δομή, αφού έχει πεζούλια που βολεύουν για να κάτσουμε, για να στήσουμε τα καλάμια και όλα τα σύνεργα, βέβαια ούτε εκεί πήραμε ποτέ ψάρι μα στην αναβροχιά...
Φτάσαμε και αρχίσαμε να αρματώνουμε το μέρος...σωστό φρούριο έγινε.
Δεν αργήσαμε να πάρουμε το πρώτο σημάδι σε ένα δικό μου καλάμι, το κουδουνάκι πήρε λίγη πετονιά, άρχισα να φέρνω για να δω στα χέρια μου ένα συμπαθητικό σαργουδάκι. Άρχισα να επαινώ το μέρος και την επιλογή να φύγουμε από την προηγούμενη παραλία, τέτοια χαρά με έπιασε που έσπασε η γρουσουζιά που αναφώνησα "Μάγκες θα γ@@@σουμε!!!".
Περνούσε η ώρα και άρχισα να σκέφτομαι πως υπερεκτίμησα την κατάσταση, η αδράνεια μας ακολούθησε και σε αυτό το μέρος, δεν υπήρχε η παραμικρή δραστηριότητα παρά ελάχιστα συρσίματα και καμιά λάλα έτσι για να μας βάλει σε μπελά και να μας χαλάσει το δόλωμα.
Άλλο ένα κουδουνακι χτύπησε σε δικό μου καλάμι και έφερα ένα σαργουδάκι όμοιο με το πρώτο...πόσο να απαλύνουν αυτά τα δυό μικρά τον πόνο της αψαρίας;
Πόσο να εκμηδενίσουν το βάσανο της υγρασία που μας είχε ποτίσει για τα καλά;
Πόσο να ζωηρέψουν τις τόσες ώρες αναμονής...
Δεν ήταν η μέρα μας...πήραμε τα χαμπάρια μας, μαζέψαμε βαριεστημένοι και τραβήξαμε για τα ζεστά κρεβατάκια μας.
Σελήνη: 54% Στο άδειασμα- Προγνωστικά: Φτωχή ημέρα
Ένα μέρος που ο Γιωργάκης λατρεύει είναι ο Αγ.Ιωάννης Περιστερών...εφόσον ήταν η σειρά του να διαλέξει απλά ακολουθήσαμε. Δε μπορώ να πω οτι το μέρος μας έχει δώσει κάτι φοβερό όσες φορές έχουμε πάει αλλά ήταν οι πρώτες εξορμήσεις τότε που ο Γιωργάκης έβγαλέ έναν ωραίο σηκιό...μάλλον είναι η πρώτη του αγάπη και παντοτινή.
Αργήσαμε κάπως να ξεκινήσουμε και φτάσαμε στην παραλία σούρουπο. Οι πρώτες ρίψεις έγιναν ανάμεσα από τις φυκιάδες και τα βραχάκια της παραλίας. Έπιασα και έφτιαξα μαζί με όλα τα μία τριάγκιστρη αρματωσιά την οποία έντυσα με μία αναποδογυρισμένη σαρδέλα μπας και ξεστραβωθεί κάνα σοβαρό ψάρι...αν και συνήθως σμέρνες και δρόγκοι το προλαβαίνουν.
 |
| Αγ. Ιωάννης Περιστερών |
Αρχίσαμε να μαραινόμαστε, και ο Γιωργάκης έδειχνε να έχει χάσει την ελπίδα του...
Επόμενος σταθμός το λιμάνι των Μπενιτσών. Πολύ συμπαθητικό σε δομή, αφού έχει πεζούλια που βολεύουν για να κάτσουμε, για να στήσουμε τα καλάμια και όλα τα σύνεργα, βέβαια ούτε εκεί πήραμε ποτέ ψάρι μα στην αναβροχιά...
 |
| Κρίμα τέτοια δολωσιά να πηγαίνει χαμένη... |
Δεν αργήσαμε να πάρουμε το πρώτο σημάδι σε ένα δικό μου καλάμι, το κουδουνάκι πήρε λίγη πετονιά, άρχισα να φέρνω για να δω στα χέρια μου ένα συμπαθητικό σαργουδάκι. Άρχισα να επαινώ το μέρος και την επιλογή να φύγουμε από την προηγούμενη παραλία, τέτοια χαρά με έπιασε που έσπασε η γρουσουζιά που αναφώνησα "Μάγκες θα γ@@@σουμε!!!".
 |
| Λιμάνι Μπενιτσών |
Άλλο ένα κουδουνακι χτύπησε σε δικό μου καλάμι και έφερα ένα σαργουδάκι όμοιο με το πρώτο...πόσο να απαλύνουν αυτά τα δυό μικρά τον πόνο της αψαρίας;
Πόσο να εκμηδενίσουν το βάσανο της υγρασία που μας είχε ποτίσει για τα καλά;
Πόσο να ζωηρέψουν τις τόσες ώρες αναμονής...
Δεν ήταν η μέρα μας...πήραμε τα χαμπάρια μας, μαζέψαμε βαριεστημένοι και τραβήξαμε για τα ζεστά κρεβατάκια μας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου