ΔΕΥΤΕΡΑ 2 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2017
Σελήνη 16% στο γέμισμα- Προγνωστικά: Καλή ημέρα
Το πρώτο ψάρεμα για το 2017...μετά από αρκετό καιρό αποχής λόγω παγωνιάς και εορτών....
Η σειρά μου να επιλέξω και έμπνευση όχι ιδιαίτερη. Έφτασε η ώρα να έρθουν τα παιδιά και μέρος δεν είχα καλοσκεφτεί. Ζητώ τη γνώμη τους κι αυτοί αποκρίνονται με το κλασσικό υφάκι "δεν είναι σειρά μου να διαλέξω...δε μπορώ να βάλω χέρι στην επιλογή σου...".
Με την ώρα της ήρθε και η φώτιση. Ένα μέρος που έιχαμε πεί παλιότερα μα θαρρούσαμε πως δε μας χωράει. Η μικρή παραλία της Παναγιοπούλας κάτω απ'τα μουράγια. Θεωρητικά δε θα είχε και τη φοβερή διαφορά από το διπλανό Φαληράκι αλλά τι είχαμε τι χάσαμε.
Φτάσαμε στην παραλία και αρχίσαμε να στήνουμε. Η παραλία μικρή, στη σκιά των τειχών, το μικρό εκκλησάκι εντός τους να δίνει μία αίγλη άλλη...λές και το μέρος είναι ευλογημένο, έμελλε να το διαπιστώσουμε. Μονάγκιστρα και διπλαράκια φορτωμένα με φαραώ, τσουτσούνι, ακροβάτη και γαρίδα έζωσαν το παραλιάκι. Τα νερά σχετικά ρηχά και ο βυθός μικτος λασπη-βότσαλο, διάσπαρτος με βραχάκια και λίγες φυκιάδες.
Εγώ επέλεξα την αριστερή μεριά, απο πάνω έχει ένα εστιατόριο που κάποτε δουλεύαμε με το Γιώργη γκαρσόνια και όταν έμεναν ψωμιά τα ρίχναμε και χαζεύαμε τα ψάρια που μαζεύονταν για να φάνε. Κάπως σαν αντάλλαγμα λοιπόν, οτι ήρθε η ώρα να ανταποδοθεί ένα καλό...αφού κυρά-θάλασσα τάισα τότε τα ψαράκια σου ίσως με θυμηθείς και μου δώσεις κανένα να χαρώ κι εγώ. Οι ψαράδες είναι σαν τους τζογαδόρους, έχουν τις προλήψεις τους, τα φυλαχτά και τις παραξενιές τους. Σίγουρα επιδρούν και άλλοι παράγοντες όπως το να διαβάζεις τον καιρό, να έχεις καλά δολώματα και εργαλεία, να ξέρεις εν ολίγοις το μέρος στο οποίο ψαρεύεις. Μα και να έχεις όλα αυτά τα εφόδια πάλι μπορεί να γυρίσεις άψαρος και γεμάτος ερωτηματικά...να προσπαθείς να εξηγήσεις το ανεξήγητο. Υπάρχει και ο παράγοντας τύχη...καλή τύχη δική σου που θα πιάσεις το ψαράκι και κακή τύχη για το ψαράκι που περνούσε πεινασμένο και είπε να τσιμπήσει. Όπως και νά'χει ένιωθα μία σύνδεση με την αριστερή μεριά της παραλίας και την κατέλαβα.
Ο Γιώργης στα δεξιά κι ο Γιωργάκης κέντρο. Έκανε κρύο και ο καιρός σχετικά καθαρός με ωραία χρώματα και σχεδόν καθόλου αεράκι. Δυστυχώς δεν υπήρχε κανένα σημάδι από τα ψάρια, ούτε ένα μικρο τσίμπημα ούτε φθορά στα δολώματα. Βρε τα σκασμένα λες να έχουν πάει αλλού;
Μα πάλι σε κενό αέρος πέσαμε...είναι δυνατόν τόσα δολώματα και να μην τσιμπάνε;
Είχαν περάσει περίπου δύο ώρες και δεν υπήρχε σημάδι ζωής, κάπως είχε αρχίσει να πέφτει η διάθεση της ομάδας, εγώ σκεφτόμουν το ενδεχόμενο αλλαγής μέρους μα από την άλλη θα έπρεπε να φύγω σχετικά νωρίς...δεν έβγαλα άχνα.
Η νύχτα άρχισε να πέφτει και να σκεπάζει το τοπίο...υπήρχαν οι φακοί μας και τα φώτα από το εκκλησάκι. Τότε το τέρμα αριστερό καλάμι μου έδωσε σήμα...το κουδουνάκι πήγε περίπατο. Άρχισα να λεβάρω και έβρισκα ντέματα μα κάτι ένιωθα επάνω μα αύτο το κάτι σαν να βαρούσε κεφαλιές σε όποιο βραχάκι περνούσε από κοντά, σαν να προσπαθούσε να με σκαλώσει, το παράμαλλό μου λεπτό και ο φόβος μην κόψει μεγάλος...με προσοχή και παρακάλια σε λίγο ήρθε ένα ωραιότατο λυθρινάκι κάτι περισσότερο από παλάμη. Δεν είχα ξαναβγάλει ποτέ τόσο καλό λυθρίνι...
Βιαστικά έπιασα να ξαναδολώσω, δεν πέρασε ένα δεκάλεπτο και το μεσαίο μου καλάμι έδωσα ένα ωραίο τράβηγμα...είχα ψάρι, έκανε κι αυτό περίεργα καμώματα...πότε-πότε ελάφραινε και έλεγα πως το έχασα..χωρίς πολλή δυσκολία ήρθε στα χέρια μου κι ένας ωραίο μούρμουρας. Εν τω μεταξύ το λυθρίνι έφαγε στον ακροβάτη και ο μούρμουρας στο φαραώ.
Αρχίσαμε όλοι να δολώνουμε και να ξαναρίχνουμε...δύο ψάρια σε τόσο μικρό διάστημα σίγουρα επρόκειτο περί peak...δεν έπρεπε να χάσουμε αυτές τις εύφορες στιγμές. Επικράτησε ένα δεκάλεπτο γαλήνης, πιστέψαμε οτι αυτό το λίγο ήταν η χαρά μας για απόψε. Χτύπημα σε δικό μου καλάμι και κλασικά κάτι προσπαθούσε να με δέσει, χτυπώντας πάνω σε πέτρες, μουτρίζοντας προς το βυθό παίρνοντας κάποια μικρά κεφάλια...ένας μούρμουρας λίγο μικρότερος από τον προηγούμενο. Η αριστερή μεριά με είχε δικαιώσει...η κυρά-θάλασσα με τίμησε, και η επιλογή του μέρους επίσης.
Χτύπημα σε καλάμι του Γιώργη και αυτός με κόπο το έφερνε, πότε του σκάλωνε πότε του έπαιρνε κεφάλια...μέχρι που του σκάλωσε για τα καλά. Άρχισε τα καντήλια ο Γιώργης υπό το άγρυπνο βλέμμα της Παναγιοπούλας..."Ασ'το μπας και ξεσκαλώσει μόνο του γιατί με το τράβηγμα θα το κόψεις...άσ'το άσ'το" του είπα και τον κατάφερα...είχε ψάρι και καλό από ότι έλεγε....θα το έφερνε άραγε;
Λίγα λεπτά μετά πήγε να το ξαναδεί και όντως τα ψάρι είχε ξεσκαλώσει, με προσοχή και παρακάλι ήρθε πάνω ένας ωραιότατος σηκιός....εμ Γιώργη μου άσ'το το δόλιο να στο ξεσκαλώσει αυτό...χειρότερα δε θα ήταν να έσπαγε το έρημο το παράμαλλο;
Ο Γιωργάκης απορρημένος κοιτούσε...ήταν στη μέση και δεν είχε πάρει όυτε ένα τσίμπημα...μέχρι που ήρθε η σειρά του, το κουδούνι πήγε περίπατο και το ψάρι έπαιρνε κεφάλια και καλά κεφάλια. Ο Γιωργάκης να αγκομαχεί και να μη μπορεί να του πάρει ούτε μανιβελιά, οι υπόλοιποι σε ετοιμότητα με την απόχη ανά χείρας...τι είχε πάνω ο κωλόφαρδος της παρέας....το ψάρι έδινε γκάζια, είχε τσαμπουκά...το ένιωθε βαρύ λέει πάνω στην πετονιά μέχρι που ελάφρυνε ξαφνικά...αυτό ήταν, ο,τι υπήρχε στ'αγκίστρι τη γλύτωσε. Είπαμε τυχερά ήταν αυτά.
Η δραστηριότητα είχε πέσει πιά...να τους τα μολόγησε όλα αυτό που τη γλύτωσε; Λες και κάποιος έκλεισε το διακόπτη και δεν υπήρχαν άλλα ψάρια..περίεργο, και όλα έδειχναν οτι πηγαίναμε για επικές μάχες. Η ώρα περνούσε και τα δολώματα ολοένα και λιγόστευαν...ένα κλικ σε δικό μου καλάμι για να φέρω πανεύκολα ένα σαργουδάκι πάνω...δεν ήταν και πολύ μεγάλο αλλά σκέφτηκα πως θα στόλιζε όμορφα την ψαριά ετούτη...πλεονεξία θες να το πείς;...Μπορεί ετούτη τη φορά να υπερίσχυσε ο φαταούλας μέσα μου...άνθρωποι είμαστε, συμβαίνει κι αυτό.
Δολώματα τέλος...η ώρα σχετικά νωρίς για τα δεδομένα μας, μαζέψαμε και με θετικές εντυπώσεςι αφήσαμε την Παναγιοπούλα στην ησυχία της...θα επιστρέψουμε στο σημείο μιάς και έδειξε καλά σημάδια...ευλόγημενο όπως είπα και στην αρχή.
Σελήνη 16% στο γέμισμα- Προγνωστικά: Καλή ημέρα
Το πρώτο ψάρεμα για το 2017...μετά από αρκετό καιρό αποχής λόγω παγωνιάς και εορτών....
Η σειρά μου να επιλέξω και έμπνευση όχι ιδιαίτερη. Έφτασε η ώρα να έρθουν τα παιδιά και μέρος δεν είχα καλοσκεφτεί. Ζητώ τη γνώμη τους κι αυτοί αποκρίνονται με το κλασσικό υφάκι "δεν είναι σειρά μου να διαλέξω...δε μπορώ να βάλω χέρι στην επιλογή σου...".
Με την ώρα της ήρθε και η φώτιση. Ένα μέρος που έιχαμε πεί παλιότερα μα θαρρούσαμε πως δε μας χωράει. Η μικρή παραλία της Παναγιοπούλας κάτω απ'τα μουράγια. Θεωρητικά δε θα είχε και τη φοβερή διαφορά από το διπλανό Φαληράκι αλλά τι είχαμε τι χάσαμε.
 |
| Η Παναγιοπούλα |
 |
| Με καλούσε η αριστερή μεριά |
Μα πάλι σε κενό αέρος πέσαμε...είναι δυνατόν τόσα δολώματα και να μην τσιμπάνε;
Είχαν περάσει περίπου δύο ώρες και δεν υπήρχε σημάδι ζωής, κάπως είχε αρχίσει να πέφτει η διάθεση της ομάδας, εγώ σκεφτόμουν το ενδεχόμενο αλλαγής μέρους μα από την άλλη θα έπρεπε να φύγω σχετικά νωρίς...δεν έβγαλα άχνα.
Βιαστικά έπιασα να ξαναδολώσω, δεν πέρασε ένα δεκάλεπτο και το μεσαίο μου καλάμι έδωσα ένα ωραίο τράβηγμα...είχα ψάρι, έκανε κι αυτό περίεργα καμώματα...πότε-πότε ελάφραινε και έλεγα πως το έχασα..χωρίς πολλή δυσκολία ήρθε στα χέρια μου κι ένας ωραίο μούρμουρας. Εν τω μεταξύ το λυθρίνι έφαγε στον ακροβάτη και ο μούρμουρας στο φαραώ.
Αρχίσαμε όλοι να δολώνουμε και να ξαναρίχνουμε...δύο ψάρια σε τόσο μικρό διάστημα σίγουρα επρόκειτο περί peak...δεν έπρεπε να χάσουμε αυτές τις εύφορες στιγμές. Επικράτησε ένα δεκάλεπτο γαλήνης, πιστέψαμε οτι αυτό το λίγο ήταν η χαρά μας για απόψε. Χτύπημα σε δικό μου καλάμι και κλασικά κάτι προσπαθούσε να με δέσει, χτυπώντας πάνω σε πέτρες, μουτρίζοντας προς το βυθό παίρνοντας κάποια μικρά κεφάλια...ένας μούρμουρας λίγο μικρότερος από τον προηγούμενο. Η αριστερή μεριά με είχε δικαιώσει...η κυρά-θάλασσα με τίμησε, και η επιλογή του μέρους επίσης.
Χτύπημα σε καλάμι του Γιώργη και αυτός με κόπο το έφερνε, πότε του σκάλωνε πότε του έπαιρνε κεφάλια...μέχρι που του σκάλωσε για τα καλά. Άρχισε τα καντήλια ο Γιώργης υπό το άγρυπνο βλέμμα της Παναγιοπούλας..."Ασ'το μπας και ξεσκαλώσει μόνο του γιατί με το τράβηγμα θα το κόψεις...άσ'το άσ'το" του είπα και τον κατάφερα...είχε ψάρι και καλό από ότι έλεγε....θα το έφερνε άραγε;
Λίγα λεπτά μετά πήγε να το ξαναδεί και όντως τα ψάρι είχε ξεσκαλώσει, με προσοχή και παρακάλι ήρθε πάνω ένας ωραιότατος σηκιός....εμ Γιώργη μου άσ'το το δόλιο να στο ξεσκαλώσει αυτό...χειρότερα δε θα ήταν να έσπαγε το έρημο το παράμαλλο;
 |
| Άσ'το νά'ρθει μόνο του.... |
 |
| Καθάρισμα επί τόπου |
Δολώματα τέλος...η ώρα σχετικά νωρίς για τα δεδομένα μας, μαζέψαμε και με θετικές εντυπώσεςι αφήσαμε την Παναγιοπούλα στην ησυχία της...θα επιστρέψουμε στο σημείο μιάς και έδειξε καλά σημάδια...ευλόγημενο όπως είπα και στην αρχή.
 |
| Ζηλευτά τα ασήμια σου.... |
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου