34- Φάτε μάτια ψάρια

 Δεν έχει μπέσα η θάλασσα, σα γυναίκα που σε παιδεύει με τα καμώματά της. Δεν πά'να κάθεσαι με τις ώρες δίπλα της και να της μουρμουρίζεις γλύκα τα πιό όμορφα λόγια που ειπώθηκαν ποτέ σε γυναίκα, δεν πά'να ικετεύεις και να παρακαλάς γιά ένα της "χάδι"...θα στο δώσει, αν στο δώσει, όποτε αυτή θελήσει.
   Το καλοκαιράκι μας, κύλησε με βουτιές εδώ κι εκεί μπας και ανακαλύψουμε τις φωλιές των φαραώ. Δυστυχώς δεν καταφέραμε να τις εντοπίσουμε, τουλάχιστον ευχαριστηθήκαμε βουτιές και επέστρεψε ένα συναίσθημα πού μας θύμισε τα παιδικά μας χρόνια...αυτό που ψάχνεις να βρείς το θησαυρό και φτιάχνεις με το μυαλό σου εικόνες, γεμίζεις προσδοκία, ζείς τη μικρή σου περιπέτεια. Εμείς το διασκεδάσαμε ακόμα κι αν τις περισσότερες φορές μέσα στις παγίδες τρύπωναν οι λάλες. Εκτός αυτού σε λίγους μήνες θα έχουμε πάλι καλοκαιράκι, ίσως και νά'μαστε πιό τυχεροί.
   Είναι γεγονός οτι στις βουτιές είδαμε και ζόρικα ψάρια κάποιες φορές. Κάτι σαργοκοπάδια να σαστίζεις σκεπτόμενος που κρύβονται αυτά τα κοπάδια την ώρα που ψαρεύεις, σαργοκοπάδια που είχαν όλα τα μεγέθη σαργών μέσα. Κάτι ζευγάρια από τσιπούρες πάνω από ενάμιση κιλό να κυκλοφορούν καμαρωτές στην πασαρέλα του βυθού...Κάτι μουρμούρες που μέχρι να τις δείς πίστευες οτι υπάρχουν μόνο σε καταψύκτες σούπερ-μάρκετ με ετικέτα "ΧΩΡΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ:ΜΑΡΟΚΟ" ...Συναγρίδες που μόλις τις έπιανες με το μάτι και συνειδητοποιούσες τί είναι...απλά είχαν χαθεί. Να τα βλέπεις και να τσιμπιέσαι γιά να δείς μην τυχόν είναι όνειρο!
  Πάντως όπως και πέρσι έτσι και φέτος κάποιες γεναιόδωρες ψαριές έγιναν τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο. Εκεί πραγματικά υπήρξε νόημα...αξιόλογα ψάρια. Ίδια περίοδος και ίδιο μέρος. Το ίδιο μέρος σε πιό φθινοπωρινές εξορμήσεις δεν έδωσε καν τσιμπιές, παρά μόνο μείναμε να ξεφυσάμε κάθε φορά που πέφταμε σε ντέματα και φτού κι απ'την αρχή η αρματωσιά. Δεν ξέρω τι λέγεται γιά τις χειμωνιάτικες ψαριές με τα ψάρια θηρία. Εμείς το καλοκαίρι βλέπουμε να κινείται το πράγμα!
   Σχεδόν όλα τα ψάρια πιάστηκαν στη Γαρίτσα...ίσως έχει να κάνει με τα ιστιοπλοικά που μαζεύονται στον κόλπο το καλοκαίρι και γίνονται τα ψάρια καλοθρεμμένα από το "κατιτίς" που πέφτει μέσα στη θάλασσα. Τουλάχιστον παίζεις με κάποιες πιθανότητες παραπάνω να δείς κουδουνάκια να χοροπηδάνε...να νιώσεις ένα καλό τράβηγμα και να μη γυρίσεις άψαρος.
   Ένα βραδάκι λοιπόν είχα την ιδέα να φτιάξω ένα τριάγκιστρο με σαρδέλα γυρισμένη τα μέσα-έξω. Όποτε το έκανα έπαιρνα κάποιο βρωμόφιδο και έβρισκα το μπελά μου μέχρι να το ξαγκιστρώσω και η αρματωσιά χαμένη...έγινε η ρίψη με ένα "δε βαριέσαι ας πιαστεί κάτι να παίξουμε τουλάχιστον". Όταν με το καλό χτύπησε το αντιμετώπισα με το σκεπτικό οτι φέρνω βρωμόφιδο...μα φέρνοντας μου έκανε κεφάλια. Δεν πίστευα οτι έχω ασπρόψαρο μέχρι να το δω με το φακό και δεν πίστευα οτι το έπιασα μέχρι να το δω ξαπλωμένο στο μώλο... 
Ακριβοθώρητη η παραπάνω κυρία...


    Ένα άλλο βράδυ κυλούσε ήσυχα και όλα έδειχναν μηδέν, μέχρι να εκτοξευτεί ένα κουδουνάκι του Γιώργη. Σάλτο ο Γιώργης στα βράχια και μάχη, κεφάλια και ζοριλίκια γιά να αποχιάσουμε σαργό που δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Τέτοιο θηρίο είχαμε να δούμε από τον καιρό που ρίχναμε παραγάδια από βάρκα πριν χρόνια. Ήταν το μοναδικό ψάρι εκείνης της βραδυάς...χαλάλι του! 
Μας έβαλε τα γυαλιά...

   Άλλες βραδυές είχαμε όλοι πρωταγωνιστικό ρόλο, υπήρχαν διαστήματα μέσα στο βράδυ που μάλλον τα ψάρια έκαναν την περατζάδα τους από το σημείο μας όποτε επικρατούσε ένας πανικός για μισή ώρα και έπειτα σιγή. Άλλοτε απλά τσιμπούσαν το δόλωμα, άλλοτε βράχωναν και πήγαινε όλη η προσπάθεια χαμένη, άλλοτε ξαγκιστρώνονταν κατά τον ερχομό. Πάντως δε φέυγαμε άψαροι...





   Μία άλλη βραδυά επιλέξαμε να πάμε στη Δασιά. Εκεί τα πράγματα κυλούσαν τρομερά υποτονικά ώσπου βγήκε ένα μικρό μουρμουράκι. Φαγώθηκε ο Γιώργης να του κάνω μία αρματωσιά και να το δολώσει ζωντανό. Δεν είχα καμία διάθεση μα την έφτιαξα, το δολώσαμε και έπιασε να το ρίξει. Όταν έκανε τη ρίψη σκέφτηκα από μέσα μου πως θα είναι κλασικά ακόμη μία αποτυχημένη προσπάθεια, αφού δεν έφτασε παρά μιά δεκαριά μέτρα μακρυά μας και σε παραλία που τα νερά είναι πολύ ρηχά. Έλα που άμα είναι γραφτό του να γίνει, θα γίνει. Κόντεψε να φύγει το καλάμι από τη θέση του με το τράβηγμα...το άρπαξε ο Γιώργης και έφερε το "λύκο" της παρακάτω φωτογραφίας. Είναι αυτό που λένε...άμα σε θέλει...

Λύκε λύκε είσαι εδώ;;;

   Έπειτα το ωραίο καλοκαιράκι μας αποχαιρέτησε, οι βραδυές έγιναν παγερές, θεοσκότεινες και βροχερές. Μαζί με το καλοκαίρι έφυγαν και τα ψάρια. Εκεί που άλλοτε δίναμε μάχες μέναμε απλά αποχαυνωμένοι να κοιτάμε τα κουδουνάκια...αγαλματάκια ακούνητα!
Κατά τα τέλη του φθινοπώρου βάλθηκε ο χειμώνας μας δείξει τα δόντια του. Κάθε Δευτέρα γιουρούσι...βροχές και αστραπόβροντα, η τριανδρία να κάθεται και να χαζεύει βίντεο στο youtube. Να αναπολούμε τις καλοκαιρινές εξορμήσεις με θλίψη...σαν να βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τέλος.
   Πήγαμε ελάχιστες φορές έτσι γιά ένα πείσμα και φάγαμε τα μούτρα μας. Είτε ξεπαγιάσαμε σε σημείο που δε νιώθαμε πιά, είτε τρέχαμε να κρυφτούμε από τις βροχές και τους αέρηδες γυρίζοντας στο σπίτι κουρασμένοι και αποκαρδιωμένοι.
Ευτυχώς άρχισε πιά να μπαίνει η άνοιξη, άρχισε να γλυκαίνει ο καιρός...όλα δείχνουν πως θα ξαναπάρουμε μπρος. Με πείσμα και αποφασιστικότητα πήγαμε στην Παλαιοκαστρίτσα...φυσούσε και τα νερά ανακατεμένα. Εμεις εκεί, μετα δολώματα μας και τα εργαλεία μας.
Τι να συγκριθεί με αυτή τη θέα;;;;

 Βροχή και κύμα...πότε άρχιζαν και πότε σταματούσαν. Εμείς ευτυχώς βρήκαμε ένα υποστεγάκι και βάλαμε τα καρεκλάκια μας. Αρχίσαμε το κουτσομπολιό και τις βλακείες μας καφεδάκια μπισκοτάκια, πατατάκια, σποράκια και δε συμμαζεύεται. Πέρασε η ώρα νεράκι με θέα και γαλήνη απερίγραπτη. Πόσο μας είχε λείψει όλο αυτό...
  Εγώ ήμουν ο τυχερός της βραδυάς πιάνοντας ένα σαργό ωραίου μεγέθους και ένα μπαρμπούνι που όμοιό του δεν έχω ξαναδεί στα αγκίστρια μου. Και τα δύο χτύπησαν σε μονάγκιστρο με φαραώ παστωμένο. Μάχη δεν είχαν ιδιαίτερη...μάλλον τα είχε κουράσει το κύμα. Είχαμε μαζί μας μονοδόλι και ακροβάτη τα οποία δε συγκίνησαν καθόλου τους κατοίκους του βυθού. 

    
   Μετά από ένα βαρύ χειμώνα επιτέλους ξαναμπαίνουμε σε ρυθμούς δευτεριάτικου ψαρέματος!

Σχόλια